Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Quonam, inquit, modo?

Bork

Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?

Nihil sane.

Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Equidem e Cn.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Scaevolam M. Quis est tam dissimile homini. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Suo genere perveniant ad extremum; Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

In quibus hoc primum est in quo admirer, cur in gravissimis
rebus non delectet eos sermo patrius, cum idem fabellas
Latinas ad verbum e Graecis expressas non inviti legant.

Omnium autem eorum commodorum, quibus non illi plus
tribuunt, qui illa bona esse dicunt, quam Zeno, qui negat,
longe praestantissimum esse, quod honestum esset atque
laudabile.

• Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
• Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
• Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
• Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

1. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
2. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
3. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
4. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.